Bye Bye Birdie

I've been stuck for a while now. I'm not referring to the three years I spent working in Greece - though they were pretty much like getting gum in your hair. It's the here and now that's being sticky and yes, fine, sweet.

Παράπονο δεν έχω. Πως να έχω άλλωστε όταν είμαι επιτέλους εκεί που 'θελα να βρεθώ ανέκαθεν. Κι είναι ωραία, αλλά... δεν έχω νέα. Τι να πω; Ότι πήγα χτες στο προξενείο να κανονίσω την άδειa οδήγησης που χάθηκε στην πτήση;

BORING. It's boring! It's a blissfully boring limbo that I'm in, one I would not wish on my worst enemy (a position which by the way is still open. I have a couple of candidates but I can't really pick one so I thought I would look into further options). And-- Wait. What? Ah! Yes. Ι wouldn't wish it on anyone because, well, what a douche am I for complaining?

Σήμερα το πρωί έκανα μπάνιο στην εικονιζόμενη πισίνα, όπου έκανα και γυμναστική παρακαλώ-παρακαλώ. Πενήντα οι κοιλιακοί, είκοσι οι έλξεις και δεν μέτρησα πόσες φορές μπρος-πίσω κολύμπι, είμαι και λαπάς μην το κάνουμε θέμα...

Παράλληλα, έφαγα τρία ισορροπημένα γεύματα. Για πρωινό: ίνγκλις μάφινς με σπιτικό κιμά, τυρί και καροτάκια. Για μεσημεριανό: δημητριακά με ξηρούς καρπούς και φρέσκες μπανάνες. Βραδινό: αγγουροντομάτα!

Και σας θέτω το ερώτημα φίλες, φίλοι και αγαπημένα μου παιδιά: Ποιος είναι ο τύπος που τα κάνει αυτά τα πράματα;! Εάν με ξέρετε, έστω λίγο, σας ρωτώ: Γουάτ Δε Φακ;

What The Fuck?

Apart from swimming in my awesome tiny pool and eating three balanced meals I spent the rest of my day WATCHING MY SHOWS AND READING ABOUT MY SHOWS AND GOING THROUGH FEEDLY (people who use google reader should totally give the brilliant feedly a go) AND WRITING E-MAIL! So what the fuck am I complaining about?

Η φωτό το σκυλιού παρεμπιπτόντως είναι από πετ σοπ που ετοιμάζεται για το Χαλογουήν. Γιατί προφανώς δεν είναι αρκετό το σκυλάκι σας να έχει μόνο νορμάλ ρούχα να φορέσει. Πρέπει να ραφτεί και για την Αμερικανική Αποκριά κι ο Ρεξ εφέτος αποφάσισε να ντυθεί του Ντίσνεϋ η Χιονάτη. Και τον επικροτώ γι' αυτό.

It's just the fact I'm listless. I am such a lazy sod that if stuff around me is not in upheaval, if there isn't shit being stirred, drama to be witnessed and in which to take part, I settle in a bed with the laptop on and I boredly rot my way into inertia. And, really, who wants to hear about that? Or about the awkward phase of getting to know my lovely-seeming housemates, or how I keep taking the wrong buses, or how my entire room shakes every time even a Smart car passes our street?

Ο μόνος φίλος που έχω κάνει προς το παρόν -αν εξαιρέσουμε την οικογένεια Τζο, που 'ναι ξεχωριστή ιστορία- είναι η Φρίδα. Ερχόμενος στο σπίτι, τη βρήκα να με περιμένει. Ήταν ντροπαλή αρχικά, ίσως λίγο φοβισμένη από τους εργάτες που δουλεύουν το δωμάτιο της Σίλβια, της σπιτονοικοκυράς - κάνουν σαματά οι αθεόφοβοι... Αλλά κάτι μου 'καν -είναι όμορφη- και σιγά-σιγά την προσέγγισα. Για να μη σας τα πολυλέω, χθες που βλέπαμε τηλεόραση μαζί, στο Χαου Αη Μετ Γιορ Μαδερ καθόταν στον καναπέ δίπλα μου. Μέχρι το Μπιγκ Μπανκγ Θήορυ ήταν στην αγκαλιά μου.

Spot the dog. Her name is Frida.

The roommates are Daniel the German, who offered me beer half an hour into our first meeting (so we know he's A-OK) and [Something] the French girl who-- gorgeous and sweet though she is --se name I can not pronounce, let alone spell.
When I took the wrong bus I ended up at UCLA campus (my future school) and I saw there were a lot of interesting people walking about. And I thought maybe my own program will have people like that and not just me and 7 old coots as I've been afraid it might. Orientation is Thursday 24/09/09. I'll find out soon enough.
And, hey... The shaky room will desensitize me to earthquakes, right? No sense living in fear.

I guess what I'm trying to say is I'm lonely and I miss you.

PS. Like I said, I don't know my housemates and landlady well enough to upload a picture of them, yet.

I'm the one in red.

ΥΓ. Η (άσχετη) αφορμή που άρχισα (επιτέλους) να γράφω ήταν ένα μέηλ από το πανεπιστήμιο στο οποίο βρίσκονται και οι διευθύνσεις των 7 υπολοίπων της ομάδας μου. (Θεωρώ) θα είμαστε οι εξής:

alexkaplan55: Το ένα, επιτρεπόμενο, ήμι-πουρό της παρέας. Έχει υιοθετήσει παιδί απο την Καμπότζη (το νέο Μαλάουι). Μέηλ άνοιξε στα πενήντα πέντε - πριν 12 χρόνια.
bendictive: Γκαίη.
christinealucas: Ξαδέρφη του πορνοστάρ Μάϊκλ Λούκας. Πήρε τα συντηρητικά γονίδια της οικογενείας. Τηνε περιμένω με ζακετούλα και γυαλάκι μ' αλυσιδίτσα μην της πέφτει.
gahl108: Συχνά συναχωμένος με βαρείς πυρετούς. 42.2222 σου λέει ο χειρότερος. Αλλά επέζησε και θα γίνει αστέρι.
p3_0: Τρελό γκομενάκι αλλά έχω ένα προαίσθημα ότι 'ναι και πολύ έντονα εγωκεντρικός και λιγουλάκι ηλίθιος.
khaneev: Μεσανατολίτης γιος μαυραγορίτη με ένα μονάχα όνειρο... να έρθει στο Χολυγούντ και να γράψει αισθηματικές ταινίες δράσης. "Ρόμεο εντ Τζούλιετ.. Ον Φάηερ!" η πρώτη.
obrienrach: Αυστρό-Εβραία με διαταραχή προσωπικότητας. Θέλει να γράψει μέρες Αγάπης γιατί ταυτίζεται.
terrellpappas: Αφρικάνο-Κύπριος. Λουκς λάηκ αν άντεργουερ μόντελ, τωκς λάηκ δε άρτσιστ Ζακελίν Καραγεώργη, Γαλλίδα στην καταγωγή / Κυπρία στην καρδιά.